وبلاگ

امشبی که هم سال ۹۶ بود و هم ۹۷، به حکم گردش روزگار و سیالیت تقویم قمری، عید و عزایش به هم آمیخته بود. در تداخل مناسبت‌های دینی و ملی، عده‌ای به سادگی از رسومات ملی فاکتور می‌گیرند، گروهی دینش را فراموش می‌کنند و دسته‌ی سومی با شعار همیشگی “نه این نه اون” دنبال راه حل میانه‌ای برای جمع بین سنت‌های دینی و  ملی هستند. من هم به طبع مثل همه کسانی که خودشان را معتدل و میانه‌رو می‌دانند در بسیاری مواقع از آن دسته سومم که می‌خواهم نه سیخ  بسوزد نه کباب. 

در تلاقی شهادت امام هادی(ع) و عید نوروز، نه از سفره هفت‌سین نوروزم می‌گذرم، حتی اگر مخالفانی هم در خانه و خانواده داشته باشد و تا لحظه سال تحویل فقط بتوانم پنج تا از سین‌ها را از اقلام سفره‌های سال قبل بیرون بکشم، و نه حاضرم از مجلس روضه هرساله شب شهادت چیزی کم شود. 

بعضی وقت‌ها تلاقی در حد دو استحباب است که عمل به هر کدام از رسومات ستون‌های آن یکی به رعشه نمی‌اندازد و فقط ممکن است خراشی سطحی بردارد. گاهی اوقات تداخل مناسبت‌ها جدی‌تر می‌شود. مثل عاشورایی که چندین سال پیش در ایام نوروز افتاده بود و تنها راهی که برای دور شدن از فضای عید به ذهنمان رسید فرار به سمت مشهد بود. هرچه باشد مسئله عزاداری بر سیدالشهداء به طور ویژه تاکید شده و قابل قیاس با شهادت سایر ائمه نیست. 

یک پله بالاترش هم ممکن است رخ دهد. جایی که ملیت و دیانت هر دو در امر موکدی به سختی با هم برخورد کنند و فرد بین این و آن، مذبذب و بلاتکلیف می‌ماند. در این مواقع چه الگویی برای جمع بین آن دو وجود دارد؟ اهم و مهم را از کجا می‌توان فهمید و کدام سنت ملی به اصل و فرع دینی قابل تحویل است؟ صداوسیما چه سیاستی باید در پیش بگیرد و وظیفه حوزه علمیه در این میان چیست؟ 

ارائه الگو بسیار جامع‌تر از توصیه‌های مقطعی برای هر رخداد زمانی است. بالاتر از این است که در رثای شب یلدا کارشناس دینی توصیه‌های اسلام به صله رحم را بخواند و یلدانشینی را تحسین کند. 

امروزِ ما که به خیر گذشت و دو نفر از مهمان‌های مجلس روضه امام هادی(علیه‌السلام) سنبل و سبزه را هم آوردند و هفت‌سین ما با سلام بر امام معصوم و قرائت جامعه کبیره کامل شد. خدایی که لایکلف الا همان وسع ناچیز ما، ظرف سواد و توان را می‌داند و به همین دین و سبک‌زندگی وصله پینه‌ای هم امیدواریم رضایت دهد؛ اما به گمانم در آستانه چهل سالگی انقلاب وقتش رسیده الگوی جمع و ارزش‌گذاری سنت‌های دینی و ملی با نسخه‌های روشن و همه‌فهم شکوفه دهد و به بار بنشیند.